Çoğu (fakat tüm değil) ‘Kürtçe Araştırmalar’ başlıklı sosyolojik ve coğrafik tartışmalarda gözden kaçırılan şey, bizatihi ‘modernite’ ve ‘modernizasyon’ olgularının “soykırımsal/holokostsal” süreçle iç içe olduğudur. Türkiye’de, ‘soykırım’ meselesini, İttihat ve Terakki Cemiyeti (İTC)’nin, ‘Kurtuluş Savaşı’ sırasında Kemalist güçlerin ve/veya Türk devleti ve liderleri ve silahlı güçlerinin ‘Diğerleri’ne yönelik eylemleriyle ilintili olduğunu kabul edenleri hedef alma ve onlara karşı ‘uygulanan’ sansür, bu konuların, ‘ana akım’ medya ve akademik çevrede, suçlu ilan edilme (dahası, Yaşar Kaya’nın işaret ettiği üzere, 1990’larda Özgür Gündem gazetesinde “soykırım”dan söz eden bazı gazetecilerin katledilmesinde olduğu gibi suikasta uğrama) korkusu olmaksızın açıkça tartışılamadığı bir ortam oluşmasına katkıda bulunmuştur.…