Bir akademisyen veya bilim insanı olmadığım için bu konuda da diğer yazılarımda olduğu gibi tamamen şahsi düşüncelerimi aktarmak istiyorum. Özellikle diğer Ermeniler tarafından sürekli sorulan sorulardan birisi de sanırım budur: Bazı Hemşinliler neden Türk olduklarına inanıyorlar?
Aslında daha önce ingilizce olarak yayınladığım yazıda hangi tarihlerde Karadeniz halklarının müslüman olup isim değiştirmeye başladığına değinmiştim.…
Bugün Ermeni soykırımının tarihsel nedenlerini daha iyi anlayabilmek için Osmanlı İmparatorluğu’nda 1876 yılında II. Abdülhamid tarafından ilan edilen anayasal yönetim olan 1. Meşrutiyet dönemine gitmek gerekir. 1876’dan 1923 yıllarına kadar yaşanan süreçte Ermeni, Süryani ve Rumlar soykırımına uğratılmıştır, yok edilen sürgün edilen bu halkların ardından tek ulus, tek din temeli üzerinde yeni bir devlet inşa edilmiştir.…
Mustafa Kemal ve arkadaşlarının 19 Mayıs 1919 tarihinden itibaren Topal Osman, Kel Hasan, Halil Tapanoğlu, Said Tapanoğlu, Mehmet Tataloğlu, Kara Mehmed, Larçınzade Hakkı Bey, Mehmet Tirali, İpsiz Recep gibi çetecilerle görüşüp Pontos Rumlarına yönelik başlattıkları saldırılarda binlerce Rum katledilir. Katledilenlerin çoğunluğu sivil halktır. Çeteler aracılığıyla sürdürülen bu saldırılar Pontos partizan örgütlenmesini zayıflatmadığı gibi tam tersine güçlenmesine sebep olur.…
“Rum Manastırının kurtardığı 600 yetim Ermeni çocuğunu Türk askerleri zorla aldılar. Askerler onları gemici Bayraktar Oğlu Rahman’a teslim ettiler. Aldıkları emirle denize açılan gemiciler, çocukları birer birer çuvallara doldurup, ağızlarını sıkıca bağlayarak ve karadan epeyce uzaklaştıktan sonra körpe bedenleri denizin karanlık sularına attılar.”
Yüzyıllar boyunca Ermeniler yığınlar halinde Karadeniz’in Güneydoğu kıyılarında, özellikle Trabzon’dan Samsun’a uzanan sahil boylarında otururlardı.…
